Słownik języka polskiego: „zawiera wyrazy i wyrażenia pochodzące zarówno ze słownictwa ogólnego, jak i terminy specjalistyczne, które mogą być znane poza kręgiem specjalistów”. Wydawałoby mi się, że słownik języka polskiego powinien zawierać maksymalną liczbę słów, tak by nie było wątpliwości, że dane słowo jest poprawne w tym języku, a tak nie jest.
A co z tymi nieznanymi poza kręgiem specjalistów? Nie są one ujęte w słowniku języka polskiego, więc co z nimi? Są po polsku czy nie? I jakie kryterium tu decyduje?
W słownikach języka polskiego moim zdaniem panuje wielka niekonsekwencja. Weźmy np. motylki: paź żeglarz jest, niepylak apollo jest, ale nie ma niepylaka mnemozyny. Jest osinowiec, ale gatunku pokłonnik, do jakiego należy, nie ma (oparłem się na OSPS). Przykłady można by mnożyć.
I mam dylemat, czytając książkę o motylkach i poznając naprawdę przepiękne z punktu widzenia scrabblisty (tak na marginesie słowo scrabble jest, terminu określajacego osobę grającą w tę grę nie ma w słownikach…?) słówka jak szczakoń, czy terminy nieznane poza kręgiem fachowców są po polsku, czy nie? Dlaczego moim zdaniem czysto polskich słów nie ma w słownikach, albo inaczej – dlaczego są one w tak niekonsekwentny sposób odnotowywane?

Szanowni Językoznawcy!
Mam króciutkie pytanie: ogrom pracy włożonej w coś tam czy ogrom pracy włożony w coś tam? Byłabym za tym pierwszym (bo chyba jednak wkłada się w coś pracę, wysiłek, trud, a nie ogrom), ale w internecie znalazłam zadziwiająco dużo włożonego w to i tamto ogromu.
Czyżbym się myliła?

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję,
Anna

Szanowni Państwo,
piszę w związku z poradą Przecinek przed co.
Zastanawiam się, czy w przykładach bez przecinka nie chodzi po prostu o ten człon bezokolicznikowy? Tzn. czy to nie on decyduje o takiej interpunkcji? Czy co jest jakoś wyróżnione? Jak będzie z interpunkcją np. w takich zdaniach: Wiem dokąd iść, Nie mam gdzie spać?
Co to znaczy z których jeden (…) ściśle łączy się z co? Ściśle, czyli jak?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowny Panie Profesorze, pośród wielu użytecznych i ciekawych odpowiedzi/porad znalazłem jedna z mojej dziedziny, z która trudno mi się zgodzić. Dotyczy ona sformułowania ustawa mówi. Według mnie powinno ono brzmieć: ustawa stanowi.
Z poważaniem Paweł Waszkiewicz

Czy istnieje w języku polskim słowo purchel?
Dziękuję.

Szanowna Poradnio!
Czy należy wstawić przecinek w zdaniu: Podawano tam kawę po wiedeńsku, która miała z Wiedniem tyle wspólnego, co ryba po grecku z Grecją? Jeśli tak (lub nie), to jak należy to motywować?

Co do porady tyle co, to chciałbym zwrócić uwagę, że WSO traktuje tyle, co jako konstrukcję paralelną i wariant z przecinkiem uznaje za podstawowy, a nieoddzielanie takich formuł za dopuszczalne w pewnych sytuacjach. Tak więc akcenty co do tego, którą wersję uznać za wzorcową, są rozłożone inaczej niż w rzeczonej poradzie.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
co oznacza przysłowie „Gdzie Pan Bóg kościół buduje, tam diabeł kaplicę stawia” i jakie jest jego źródło?

Czy postawienie przecinka w wyrażeniu Jak to, co?! jest uzasadnione?

Zaimki nieokreślone w słowniku Doroszewskiego (i wcześniej) pisane są jak zaimki względne, np. w haśle wyobrażać: „przedstawiać co na obrazie (…); dawać obraz czego”. W haśle zastrzec się występuje pisownia dwojaka: „z góry sobie coś zastrzec, wypowiedzieć się przeciw czemu”. Skąd ta różnica? Kiedy to unormowano? Czy we współczesnej polszczyźnie poprawne jest używanie form bez -ś? Czy można było napisać: „Uderzyłem ręką o co twardego”, „Był gdzie w Ameryce”, „Wszedł kto między nas”?